Dag 35/36 Wilde wolven

Gisteren stond het oor van Floris definitief rechtop. Hij heeft weer een sprong gemaakt in z'n ontwikkeling. Veters, broekspijpen, gordijnen, karton, alles wat behapbaar is, is leuk. En Foppe en Vivianne sluiten zich hierbij aan. Al hebben zij nog wel hangoren.

Komt er visite dan gedragen ze zich even rustig en braaf. Maar plots dan racen ze door de kamer. Ik loop met mijn broekspijpen opgestroopt. Bij iedere stap voel ik tandjes en gelik aan m'n tenen. Hun kaken fungeren als klemmen. Regelmatig moet ik het bekkie van ze openen, want ze laten zich niet verleiden door het andere speelgoedje en ik probeer mijn mooie gordijnen toch te redden.

De concurrentiestrijd neemt toe.

Het elkaar uitdagen door te bijten in, te banjeren op, te grombekken en door de voorpoten te zakken, uit te dagen, op hetzelfde stuk/ ding te kauwen, elkaar te kopiëren, hard achter elkaaraan te rennen. Het zijn geen beren meer, maar wilde wolven.

Maar elke keer komt het moment van rust. Knuffelen, aaien, ontspannen en slapen.

Jose had ze sinds donderdag niet meer gezien. Ze kon haar ogen niet geloven. Per dag, per uur groeien ze.