Dag 56 Foppe

En dan gaat straks de laatste: Foppe weg. Nog even kunnen we van hem genieten. Maar hij is onrustig, mist zijn broertje. Dus Jose kruipt bij hem in de werpkist en voert hem met de hand. Foppe, de grote vriendelijke reus, valt in slaap.

Foppe wordt wakker: Foppe plast: Foppe speelt met speelgoed, Foppe speelt met Smokey, Foppe wordt moe en Foppe valt in...... Nee, deze keer niet. Hij blijft onrustig dralen, draaien. Dus we zetten hem in de werpkist. En daar, legt hij z'n kop op het dekentje (met de geur van het nest) en valt hij in slaap.

En toen was het ook tijd om Foppe los te laten, wat moeilijk was voor Jose. Maar drie keer is scheepsrecht, het werd er niet makkelijker op. Ze reden weg en toen wij weer naar binnen liepen, vloog het ons aan. We kregen spontaan alle drie (Klaas, Jose en ik)last van het lege nest syndroom. Dus we gaven Smokey een groot dik bot en zijn gestart met het opruimen/ schoonmaken.

Onze grote vriendelijke reus blijft gelukkig bij ons in de buurt. En via de mail hoorden we dat de kennismaking met Saar (z'n huisgenoot: een oude ruwhaar) goed was verlopen.

We hebben de werpkist afgebroken, de overgebleven plasmatten weggegooid, speeltjes opgeruimd, onze schoenen weer op de grond neergezet, snoeren naar beneden gelegd. Het stukje behang vastgelijmd en bedacht hoeveel vrijheid we hebben, geen poepruimen, geen plas op dweilen, geen gebroken nachten......

Maar we voelen ons leeg. "Het moet wennen," zeggen we stoer tegen elkaar.

"Morgen is het vast beter."